مصلوب رای سلبی – روزنامه آنلاین تقریر

برای نخستین بار در تاریخ امریکا، یک رئیس‌جمهور در دوران مسئولیت‌اش، با سلفِ خود به مناظره‌ای انتخاباتی پرداخت. جو بایدن و دونالد ترامپ در شرایطی وارد این مناظره شدند که هر دو انبانی سرشار از ضعف و کاستی بر دوش داشتند. در بسیاری از ادوار انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا، حتی یکی از این ضعف‌ها و کاستی‌ها برای شکست قطعی نامزد این انتخابات کافی بود. بر این اساس، بایدن و ترامپ، در این مناظره، بیش و پیش از آن‌که در مقام تبلیغ نقاط قوت خود قرار گیرند، گریز و گزیری از قرار گرفتن در مقام پوشاندن نقاط ضعف خود نداشتند.

در این میان و در این میدان، بایدن با یک نقطه ضعفِ داغ و جدید و برجسته در کارنامه‌ی ترامپ مواجه بود، و از آن، به آشکارترین شکل ممکن در حمله و هجمه علیه رقیب استفاده کرد؛ ماجرای محکومیت ترامپ در پرونده‌ی پرداخت حق سکوت به استورمی دانیلز. اما رئیس‌جمهور امریکا، تنها به این مورد اکتفا نکرد و بار دیگر ماجرای اتهام «تعرض جنسی» ترامپ به جین کارول را نیز مطرح کرد. بایدن در راستای بهره‌گیری هرچه بیش‌تر از این نقطه ضعف ترامپ، به طرح این مدعا پرداخت که ترامپ در دورانی که همسراش باردار بوده، با استورمی دانیلز در ارتباط بوده است. رئیس‌جمهور امریکا در همین راستا، سلف خود را هم‌چون «گربه‌های خیابانی» دانست.

اما در سوی دیگر میدان، ترامپ نیز اگرچه بر محکومت پسر جو بایدن تکیه و تاکید داشت، اما کوشید تا او را به وادی دیگری رسانده، و در آن‌جا بدل به بازنده‌ی این مناظره کند. ترامپ به خوبی از نقاط ضعف بایدن در عرصه‌ی سیاست داخلی و خارجی آگاه بود، و از همین منظر کوشید تا کانون مواجهه‌ی اصلی و اساس خود با بایدن را به این وادی انتقال دهد. در این دو عرصه، بایدن طی 4 سال اخیر حتی در اردوگاه حزب دموکرات نیز با انتقادات فراوانی مواجه بوده است. این انتقادات در شرایطی مطرح بوده که رئیس‌جمهور امریکا به علت شرایط جسمی و روانی، دارای توان و امکان مناسبی برای رفع و دفع آن‌ها برخوردار نبوده است. پرپیداست که وضعیت جسمی و روانی بایدن، تنها علت در عسرت قرار گرفتن او و حزب دموکرات در این عرصه نیست، چرا که، بر زمین واقعیات ملموس و مشهود سیاسی، حزب دموکرات به زعامت بایدن طی 4 سال اخیر در شرایط بسیار مناسبی دولت را در اختیار قرار گرفته بود، اما از این شرایط به بدترین شکل ممکن بهره‌برداری کرد.

در این‌جا، مراد از در اختیار گرفتن دولت در شرایطی بسیار مناسب چیست؟ پاسخ این است که حزب دموکرات توانست از تداوم دولت جمهوری‌خواهان به زعامت ترامپ جلوگیری کرده، و ترامپ را پس از 4 سال از کاخ سفید خارج کند. در چنین شرایطی، پُرپیداست که وجه غالب افکار عمومی در امریکا با بایدن‌ای هم‌راه بود که باعث پایان دوران ریاست‌جمهوری ترامپ در پایان 4 سال ِنخست شده بود. اما حدود 4 سال پس از آن دوران، بر اساس نظرسنجی‌های معتبر، هم‌راهی افکار عمومی با جو بایدن به آشکارترین شکل ممکن کاهش یافت. دونالد ترامپ در مناظره‌ی اول در این دوره از انتخابات کوشید تا سوار بر امواج این وجه از افکار عمومی، بایدن را بدل به شکست خورده‌ی این مناظره کند. اما آیا ترامپ در این عرصه و در راستای تحقق این هدف، موفق بود؟

در این‌جا دو مسئله مطرح است. نخست، توفیق یا عدم توفیق ترامپ در میدان مناظره با بایدن از منظرِ واقعیات ملموس و مشهود سیاسی. دو دیگر، توفیق یا عدم توفیق ترامپ در میدان مناظره با بایدن از منظرِ اقناع افکار عمومی.

در عرصه‌ی نخست، ترامپ نمایش مستحکم و مستدل و مستندی در مواجهه با بایدن داشت، و بدون تردید پیروز مناظره از منظر نخست بود. اما در عرصه‌ی دوم، ترامپ با کار بسیار دشواری مواجه بود. در این عرصه، کاهش هم‌راهی افکار عمومی با بایدن، لزوماً باعث افزایش هم‌راهی افکار عمومی با ترامپ نخواهد شد. به دیگر بیان، هنوز این امکان در عرصه‌ی انتخابات آتی ریاست‌جمهوری امریکا وجود دارد که ترامپ باز هم با رای سلبیِ مردم امریکا به بایدن، بدل به شکست خورده‌ی این انتخابات شود.

بر این اساس، مناظرات این دوره از انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا، از منظر تاثیر افکار عمومی بر نتیجه‌ی انتخابات، از اهمیت چندانی برخوردار نخواهد بود. به این دلیل که، مخالفان و منتقدان بایدن در جامعه‌ی امریکا، چه در اردوگاه حزب جمهوری‌خواه، چه در اردوگاه حزب دموکرات، و چه در خارج از این دو اردوگاه، حتی در صورت شکست بایدن در مناظرات، لزوماً به صورت بسیار گسترده، بدل به رای دهنده‌گان به ترامپ نخواهند شد. به دیگر بیان، ترامپ اگرچه در دوره قبل انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا با رای سلبی مردم به جو بایدن، در انتخابات شکست خورد، اما در این دور از انتخابات، ترامپ به آسانی قادر به بهره‌گیری از رای سلبی مردم نخواهد بود. بنابراین، ترامپ بدون تردید پیروزِ مناظره‌ی نخست از منظر سیاسی بود، اما این پیروزی، لزوماً او را در گذر از وادی هم‌راهی افکار عمومی، بدل به پیروزِ انتخابات ریاست‌جمهوری نخواهد کرد.

اما علی‌رغم این نکته، ترامپ هنوز از شانس‌هایی برای پیروزی در این انتخابات برخوردار است. اما این شانس‌ها، به صورت بالقوه در اردوگاه حزب جمهوری‌خواه قرار دارد. آزمونِ اصلی در راستای کارآمدی ترامپ در عرصه‌ی سیاست، چیزی جز این نخواهد بود که او، آن شانس‌های بالقوه را در هفته‌ها و ماه‌های آتی بدل به نیروهایی بالفعل علیه جو بایدن کند.

در هفته‌های آتی، در یادداشتی دیگر، به معرفی و بررسی این شانس‌های بالقوه‌ی ترامپ خواهم پرداخت.